woensdag 13 augustus 2008

De ontdekking van de hemel: de positieve kanten van ouder worden

Toen ik tussen mijn 12e en 19e in de schoolbanken zat om een vwo diploma te halen deed ik dat doorgaans met plezier. Nou ja, wat er zich buiten de schoolbanken afspeelde was natuurlijk oneindig veel belangrijker, maar ik kijk graag terug naar die tijd, al doe ik het niet vaak.
De afgelopen vakantie echter, moest ik er menig maal aan denken en dan met name aan de verplichte nummers tijdens Nederlands. 'Literatuur'. Mij mochten ze lek schieten: ik kon er geen lol in vinden om zonder het zelf te willen dergelijke werken door te spitten op zoek naar de personages, ontwikkeling ervan, thema's en literaire waarde. Gelukkig kon ik ook toen redelijk goed uit m'n woorden komen en behoedde een goed mondeling tentamen mij voor rampspoed. Ik had mij stellig voorgenomen om nooit meer een literair werk aan te raken. Al zou er voor Brusselmans een uitzondering gemaakt kunnen worden: ex-drummer heb ik in één ruk en blauw van het lachen uitgelezen. (de film is ook leuk, maar, om het cliché aan te halen: het boek is echt beter)

Ondertussen zijn we een dikke 6 jaar verder en heb ik het nodige bijgeleerd. Ik zat er naast. Fictieve literatuur kan erg leuk zijn. Mijn vriendin is redelijk belezen en na wat kleine boekjes van Brusselmans, Campert en Giphart, heb ik nu ook besloten om die monsterlijke pil van Mulisch, 'De ontdekking van de hemel' te ontdoen van de mysteries die een ongelezen boek omhullen. Het exemplaar dat me al tijden uit de boekenkast aankeek is een vaalgelezen afgeschreven hardcover uit de Groenlose bibliotheek, met die onmiskenbare 'boekengeur', waarschijnlijk gekocht voor een belachelijk laag bedrag.

Ik kan zeggen dat ik maar wat blij ben dat ik destijds het boek niet heb gelezen. De verhandelingen van Onno Quist en Max Delius laten zich mijns inziens absoluut in hun volle licht zien zonder een redelijk ontwikkelde algemene kennis waar natuurkundige, biologische, filosofische en politieke stromingen en theoriën een belangrijk deel van vormen.

Mulisch heeft zijn best gedaan om zonder de intellectuele opdringerigheid die ik bij Giphart bespeurde in Gala (geen goed voorbeeld...) een prachtig verweven geheel van wetenschap, geschiedenis, filosofie en kinderlijk vrije fantasie te construeren.

Zes jaar geleden had ik onmogelijk op eenzelfde wijze kunnen genieten van de literatuur. Ouder worden hééft z'n goede kanten en het mentale aspect van ouder worden kan tot op hoog bejaarde leeftijd een progressief karakter houden, getuige de vele briljante octagonarianen (80+) waarmee de geschiedenis bezaaid is.

Bertrand Russell (te zien op de foto rechts) bijvoorbeeld, was tot twee dagen voor zijn dood een felle bestrijder van bezetting en geweld in Palestina/Israël(Griffin, 2007). De volgende tekst vond ik op Wikipedia, en is drie dagen voor zijn dood op 31 januari 1970 geschreven.Een dag na zijn dood werd dit laatste bericht van Russell aan de wereld op een parlementaire conferentie in Caïro voorgelezen:
"The tragedy of the people of Palestine is that their country was "given" by a foreign power to another people for the creation of a new state. The result was that many hundreds of thousands of innocent people were made permanently homeless. With every new conflict their numbers increased. How much longer is the world willing to endure this spectacle of wanton cruelty? It is abundantly clear that the refugees have every right to the homeland from which they were driven, and the denial of this right is at the heart of the continuing conflict. No people anywhere in the world would accept being expelled en masse from their own country; how can anyone require the people of Palestine to accept a punishment which nobody else would tolerate? A permanent just settlement of the refugees in their homeland is an essential ingredient of any genuine settlement in the Middle East. We are frequently told that we must sympathise with Israel because of the suffering of the Jews in Europe at the hands of the Nazis. […] What Israel is doing today cannot be condoned, and to invoke the horrors of the past to justify those of the present is gross hypocrisy."
Hij was toen 97 jaar oud! Zijn lange leven lang was hij in staat om zijn mentale rijkdom te vergroten en te gebruiken in zijn passie en strijd voor vrede, rationaliteit en analytisch atomisme.

Over Goed Oud Worden gesproken.
bronnen:
Griffin, N (2007): Russell's relevance today. The Bertrand Russell Research Centre Newsletter nr. 5 summer 2007 pag. 1

Mulisch, H. (1992): De ontdekking van de hemel. Amsterdam: De Bezige Bij
ISBN: 9023461231

Citaat: http://en.wikipedia.org/wiki/Bertrand_Russell

Geen opmerkingen:

Een reactie posten