Ze onderzocht (zoals zovelen) groepen van drosophila melanogaster, ook wel bekend als het fruitvliegje. Het eigene van haar werk (en een van haar studenten): onderzoeken of er een genetische oorzaak te vinden is voor het verschijnsel dat omgang met jonge soortgenoten de levensverwachting van ouderen verhoogt. Dit is volgens S.A. een goed gedocumenteerd verschijnsel bij zoogdieren zoals ratten en niet-menselijke primaten, waar Wu nu dus een genetische oorzaak voor lijkt te hebben gevonden.
In haar onderzoek pastte Wu de genetische informatie van de fruitvliegjes aan op het zgn. Sod1 gen. Dit gen wordt bij mensen in verband gebracht met twee zeer ernstige ziektes: Alzheimer en ALS. Door de genetische informatie van de vliegjes aan te passen verkortte Wu de levensduur van de fruitvliegjes met 75%. Vervolgens onderzocht zij de gevolgen van het 'hokken' met jongere soortgenoten. En die gevolgen bleken niet gering: de Sod1 mutanten bleken twee keer zo lang te leven en werden fysiek gezien actiever, wanneer zij 'omgingen' met de actievere jongelingen! Toen de jonge fruitvliegjes werden ontdaan van hun vleugels, bleek dit effect te verdwijnen, hetgeen er op duidt dat de fysieke activiteit van de jongere vliegen van belang is in het verschijnsel.
Naast dat lichamelijke activiteit an sich al heilzaam is gebleken voor ouderen, begint nu dus ook duidelijker te worden dat het in de omgeving hebben van jonge actievelingen ook een gunstig effect heeft op ouderen en, niet in het geheel onbelangrijk, waarom dit zo is.
Wu, C.F & Ruen H: (2008): Social interaction-mediated lifespan extension of Drosophila Cu/Zn superoxide dismutase mutants. PNAS May 27, 2008 vol. 105 no. 21 p. 7506-7510
Geen opmerkingen:
Een reactie posten