Vervolging voor hulp bij zelfdoding in Almelo

Via de RSS feed van TVV online las ik vandaag een artikel over de consternatie die is ontstaan rondom de zelfdoding van een 80 jarige vrouw in een verpleeghuis in Almelo op 24 november 2007. Zelf heb ik destijds niets meegekregen van het voorval, maar aangezien ik afgelopen week een StudieLoopbaanBegeleidings (SLB) bijeenkomst had, waarin we het over suïcide hebben gehad, trok het mijn aandacht direct.

Tijdens de les hebben we de documentaire 'Mag ik dood' van Eveline van Dijck bekeken, waarin zij zichzelf en anderen aan het woord laat over de zelfdoding van hun naasten. De docu is hier te bekijken en zéér aanbevelenswaardig.

In de (vele!) berichten rondom de zelfdoding van de 80 jarige in Almelo is eigenlijk niet heel erg veel informatie te halen wat betreft de inhoud van de (hulp bij) zelfdoding. Er wordt wat modder heen en weer gegooid en de indruk lijkt ook gewekt te worden dat in het oosten van het land de kijk op deze zaken anders is dan in het westen.
In ieder geval heeft het verpleeghuis zich verre van de hulp bij zelfdoding gehouden, nadat - volgens de verpleeghuisarts - toepassen van euthanasie uitgesloten was. Vervolgens werd de Stichting Vrijwillig Leven (SVL) ingeschakeld en daar plukken ze nu zure vruchten van: ze worden vervolgd voor hulp bij zelfdoding, dat strafbaar is volgens de Nederlandse wetgeving.
Vanuit de instelling werd aangifte gedaan tegen de SV) en de familie van de overleden vrouw, zo begrijp ik uit de berichtgeving.

Nu wil ik mij op het moment niet begeven in een oordeel over de zaken, aangezien ik de 'ins en outs' van het geheel niet ken, maar ik denk er persoonlijk het mijne van. Natuurlijk is deze mening sterk gekleurd door mijn levensvisie, waarin ik alle ruimte zie voor de noodzaak van een waardige en zonodig zelfgekozen dood en, zeker niet onbelangrijk, goede begeleiding daarin door kundige instanties. Deze instanties (zoals bijvoorbeeld de Einder, of de SVL) begeven zich echter in een bijzonder moeilijk gebied, waar vervolging door justitie op de loer ligt. Ik kan mij echter niet voorstellen dat een dergelijke stichting zich in de vingers zal snijden, door de wetgeving op dit vlak met voeten te treden. Er is in ieder geval al vast komen te staan dat er geen sprake is geweest van actieve levensbeëindiging door de voorzitter van de SVL.

Voor degenen die zich willen voorzien in een gefundeerde uiteenzetting over suïcide kan ik het boek 'Suïcide, wat is er tegen; zelfdoding in moreel perspectief' van harte aanbevelen. Het is geschreven door H.M. Kuitert en via Bol.com voor 8 euro tweedehands verkrijgbaar, zo ontdekte ik.

Ik hoop in ieder geval dat de 80 jarige vrouw de dood heeft gehad die ze wenste.
Het is me echter eens te meer duidelijk geworden dat ethische vraagstukken rondom het levenseinde in toenemende mate belangrijk aan het worden zijn. Een (seculiere) ethiek die kijkt naar kwaliteit van leven lijkt daarin een onafwendbare opmars te maken, met alle (positieve) gevolgen van dien. Nu maar hopen dat politiek Den Haag zich uit de impasse die door de CU lijkt te zijn opgeworpen weet te ontworstelen en de uitzonderlijk belangrijke vragen gaat stellen én beantwoorden.

Want het is vijf voor twaalf als het om die vragen gaat, zoveel is duidelijk.