Sonnenberg deel II

Zo, weer even tijd.
Gisteren eindigde mijn berichtje met de vermelding van een wandeling: een ritje van een half uur met de bus, kabelbaan in, berg af wandelen. Helaas was het erg mistig, dus we hebben niet van het potentieel prachtige uitzicht genoten. Gelukkig hebben we wel een souveniertje meegekregen: spierpijn. Maar gezellig was het wel!
's avonds hebben we een workshop gehad waarbij we in groepen hebben gediscussieerd over zeer uiteenlopende zaken. Euthanasie, palliatieve sedatie, nationale organisatie van verpleegkundigen, tuchtrecht, agressie jegens verpleegkundigen, abortus, de mogelijkheden die uitbreiding van het verpleegkundig beroep biedt (in Engeland zijn ze hier verder mee dan in Nederland: een 'trombolyseverpleegkundige' kan na het behalen van een Master in cardiocare medicatie voorschrijven bij mensen die een hartstilstand hebben doorgemaakt). Vooral de discussie over abortus was best heftig, wat natuurlijk vrij vlot gaat als er een moeder van twee zoontjes in de groep zit en je Peter Singer hebt gelezen...
's Avonds nog even in de bar een paar biertjes drinken en 'vroeg' naar bed: om kwart voor zeven gaat de wekker en om kwart voor acht vertrekt de bus. Na om half acht uit mijn bed te zijn gekropen en in no-time een lunchpakket te hebben gemaakt snel de bus in: De Universiteit van Hannover stond op het programma, met een onderdeel waar ik naar uitkeek: een lezing over Klinische Ethische Commissies (KEC) door dr. Neitzke. Maar allereerst vertelde het hoofd van de verpleegkundige dienst van het ziekenhuis (type hoofdzuster pur sang) over de organisatie van de verpleegkundigen en studenten op het ziekenhuis van de Universiteit, waar ze, i.t.t. de gemiddelde Duitse opleiding, ook de mogelijkheid hadden om een bachelordegree te halen. Wederom bleek de vooruitgang van de medische techniek de roep om ethische bezinning sterk te beïnvloeden tijdens de lezing van dr. Neitzke. De KEC van het ziekenhuis in Hannover is opgericht om een laagdrempelige ondersteuning te bieden bij ethische dilemma's in de zorgverlening. Een goede zaak vond ik ook dat patiënten en verwanten ook aan konden kloppen bij de KEC, laagdrempeligheid was een belangrijk aspect. Na de bespreking van een casus en een korte lunch stond een 'rondleiding' op een aantal ziekenhuisafdelingen op het programma, waarbij ik heb gekozen voor de leerwerkafdeling. Op deze (neurologie) afdeling hebben studenten veel eigen verantwoordelijkheid en een bekwaam team achter zich om hen te begeleiden. Helaas heb ik niet heel erg veel nieuws gehoord, maar het bood wel weer aanknopingspunten om met de studenten uit de andere twee landen in gesprek te gaan over het zijn van een student verpleegkunde.
De oude stad Goslar stond als derde onderdeel op het programma met een rondleiding door de prachtige eeuwenoude stad. Toffe gids, toffe gebouwen en wetenswaardigheden. Sallaint detail: tijdens de middeleeuwen bouwde men zieken- en armenhuizen om mensen in de hemel te krijgen (ze konden er bidden), waar we ze nu in principe bouwen om ze eruit te houden.
Het constant switchen tussen drie talen begint ondertussen redelijk makkelijk te verlopen, al is m'n Duits wat krakkemikkig. Vanavond hebben we als Nederlandse groep bardienst, ik hoop dat het weer een gezellige avond/nacht wordt. Ik kan wel zeggen dat de opzet van de conferentie ondertussen redelijk begint te slagen; het inzicht in de verschillende manieren van leren, zorgen en organisatie van zorg in Duitsland, Engeland en Nederland is behoorlijk toegenomen.